De Kunst van de Nocturne

Dit programma geeft een gevarieerde bloemlezing van de Nocturne in de negentiende eeuw en richt zich vooral op werken van Russische en Franse componisten. Er klinken Nocturnes van Field, Chopin, Glinka, Balakirev, Arensky, Tchaikovsky, Scriabin, Alkan, Gutmann, Bizet, Fauré en Debussy.

Program                        The Art of the Nocturne

John Field                      – Nocturne nr. 9 in E flat major (1816)

‘Romance’

Frédéric Chopin               – Nocturne in E flat major op. 9 nr. 2 (1831)

John Field                      – Nocturne nr. 5 in B flat major (1817)

Mikhail Glinka                 – Nocturne in F minor (1839)

‘La séparation’

Frédéric Chopin               – Nocturne in F sharp minor op. 48 nr. 2 (1841)

Adolf Gutmann               – Nocturne in A flat major op. 8 nr. 1 (1844)

Charles-Valentin Alkan    – Nocturne in B major op. 22 (1844)

Frédéric Chopin               – Nocturne in E flat major op. 55 nr. 2 (1844)

Intermission

Gabriel Fauré                  – Nocturne nr. 4 in E flat major op. 36 (1884)

Claude Debussy              – Nocturne in D flat major (1892)

Peter Tchaikovsky  – Nocturne in F major op. 10 nr. 1 (1871)

Anton Arensky                – Nocturne in D flat major op. 36 nr. 3 (1894)

Alexander Scriabin- Nocturne in D flat major op. 9 nr. 2 (1894)

(for the left hand)

Mily Balakirev                 – Nocturne nr. 3 in D minor (1902)

De Kunst van de Nocturne

Frederic Voorn – piano

De nocturne is nachtmuziek, De aubade en de serenade klinken in de ochtend en in de avond, maar de nacht is het domein van de nocturne.

De nocturne als pianowerk is een vondst van de Ierse componist John Field. Het idee werd al snel opgepikt door Frédéric Chopin, die de nocturne onsterfelijk maakte. Maar Chopin was zeker niet de enige die door Field, een reislustig type, werd beïnvloed. Field leefde lange tijd in Rusland en hij was een belangrijke initiator van het Russische muziekleven, dat toen nog in de kinderschoenen stond. Field gaf onder meer pianoles aan de aartsvader van de Russische muziek: Mikhail Glinka.

Dankzij Chopin werd de nocturne ook in West-Europa een geliefd genre. Vooral in Frankrijk, waar hij lange tijd heeft gewoond. De Franse nocturne werd in de loop van de negentiende eeuw steeds grootser en complexer en stond uiteindelijk ver af van de meer eenvoudige werken van John Field. Er bestaan nocturnes in iedere vorm en maat: net zoals er zowel kalme als onstuimige nachten zijn, zo zijn er ook serene en hartstochtelijke nocturnes.

Dit programma geeft een gevarieerde bloemlezing van de nocturne in de negentiende eeuw en richt zich vooral op werken van Russische en Franse componisten. Er klinken nocturnes van Field, Chopin, Glinka, Balakirev, Arensky, Tchaikovsky, Scriabin, Alkan, Gutmann, Bizet, Fauré en Debussy.