‘Mozart’s Muze’

Drie giganten uit de bloeiperiode van de fortepiano, de tweede helft van de achttiende eeuw, zijn te beluisteren. Marloes vertelt over en speelt muziekverhalen vol verfijning, elegantie, noblesse, intimiteit en spektakel. Expressiemogelijkheden die op de fortepiano zo tot hun recht kunnen komen. Marloes speelt op een replica (Chris Maene) van een Anton Walter (1795), een instrument waar Mozart én zijn muze aan componeerden en op uitvoerden.

Programma:

W.A. Mozart:  Rondo in a, KV 511
(1756-1791)

W.A Mozart : Rondo in D, KV 485

J. Haydn:  Andante con variazione in fis, Hob 17/6
(1732-1809)

—————————        pauze       ———————

W.A. Mozart: Fantasie in d, KV 397

L.v. Beethoven: Sonate quasi una fantasia in cis, opus 27 nr. 2
(1770-1827)

Instrument:

Fortepiano naar Walter, Weens, 5 1/2 octaafs, 1795 (Chris Maene)

Marlous Wekking

Marloes groeide op met de piano, blokfluit, clavecimbel en hun muziekverhalen. En de inspiratie van de eerste generatie van grote (nederlandse!) namen die de klankwereld ‘vernieuwden’ met het gebruik van historische instrumenten in combinatie met gedegen onderzoek naar de taal van de tijd waarin die muziekverhalen ontstonden.

Aan de moderne piano leerde Marloes later ‘een vak’ of misschien beter gezegd, ‘een ambacht’. De fortepiano en het (be)studeren van de muziekverhalen uit de tijd van het instrument , de tweede helft van de achttiende eeuw zijn sinds een aantal jaar een grote bron van inspiratie en een doorlopende poging het ambacht te verfijnen. Marloes speelt tijdens concerten op haar eigen replica (Chris Maene) van een Anton Walter (1795), een instrument waar o.a. Mozart aan componeerde en op uitvoerde.