Met trots presenteren wij Martin Oei, die in het voorjaar van 2020 bij maar liefst drie Pianofeesten zal optreden in het Concertgebouw!
Tijdens dit exclusieve preview concert in het Pianola Museum wordt alvast een tipje van de sluier opgelicht: Martin Oei geeft een voorproefje van de Pianofeesten: Tom & Jerry in de Tuin der Lusten (12 april) Lomp en geniaal: 250 jaar Beethoven met Beethovenkenners Leo Samama en Walter Heijder (21 maart) en het concert met Klara Würtz op 3 mei.
U luistert naar de Dante Sonate van Liszt gecombineerd met beelden uit het drieluik de Tuin der Lusten van Jheronimus Bosch. Martin Oei zal verder vertellen over het fenomeen Beethoven. Ludwig van Beethoven schreef geniale muziek die de tand des tijds heeft weerstaan. Zijn extreme focus leidde tot geheel nieuwe muziek. In de omgang was Beethoven geen prettig persoon: hij was lomp, twistziek en zeer opvliegend van karakter. Met de kennis van nu is zijn gedrag goed te verklaren: kenmerkend voor Aspergers is de combinatie van sociale onhandigheid en hoogbegaafdheid. Walter Heijder heeft daar een boek over geschreven Was Beethoven een Asperger?
Martin Oei zal daarover vertellen en daarnaast delen vertolken uit de twee sonates Der Sturm en de Pathétique. Als afsluiting van dit concert heeft de pianist Martin Oei nog een aantal preludes van Rachmaninov in petto.
Kortom: een exclusief concert voor fijnproevers van pianomuziek. Wees er snel bij!
Homepage
Toegang €17,50, Stadspas en studenten €15,-
Bekijk concertprogramma >
Franz Liszt (1811-1886) Dante Sonata
De Dante Sonate (zoals Liszt zelf aangeeft: Naar een lezing van Dante, Fantasie in de vorm van een Sonate) vormt het 16de deel van de in totaal 26 delen van de zogenaamde Années de Pèlerinage. Dit is een reeks van verschillende soorten pianosolowerken die verdeeld zijn over 3 pelgrimsjaren. Het eerste jaar heeft betrekking op het verblijf van Liszt in Zwitserland (de delen 1-9), het tweede jaar in Italië (delen 10 -19) en het derde jaar heeft eveneens betrekking op Italië (delen 20-26).
Zijn uiteindelijke voorliefde voor Italië blijkt steeds meer uit zijn toenemende aantrekkingskracht voor het Katholicisme en voor de poëzie. Het is dan begrijpelijk dat hij vooral gefocust was op het meest beroemde werk van de meest beroemde Italiaanse dichter, moraalfilosoof en kortstondig politicus: La Divina Commedia (de Goddelijke Komedie) van de Florentijn Dante Alighieri (1265 – 1321). Daarin beschrijft Dante in dichtvorm wat de menselijke ziel te wachten staat wanneer deze naar de Hel, of naar het Vagevuur (Louteringsberg), of naar de Hemel zal gaan.
Deze sonate vormt één geheel en is niet opgedeeld in verschillende delen. Middels de start van de sonate met de zogenaamde overmatige kwart (een sterk dissonerend interval) beeldt hij hiermee het aankomen in de Hel uit. Middels ’n tweede chromatisch thema in d klein geeft hij de stemming weer van het klagen van de menselijke ziel in de Hel, maar ook het verlangen om het kunnen bereiken van de volgende stadia: de hoop, en uiteindelijk de verlossing (Louteringsberg, Hemel). Wij horen dat dit lange traject vaak op een buitengewoon expressieve, op klagende, smekende en verlangende manier kan verlopen. Liszt zuigt ons hierin mee op een wijze zoals voor hem nog nooit iemand heeft kunnen realiseren.
Ludwig van Beethoven (1770-1827) Sonate Der Sturm
Sonate Pathétique
Aanvankelijk schreef Beethoven op de bekende klassieke manier zoals we de werken kennen van Haydn en Mozart. Het is een, in alle opzichten, beheerste en weloverwogen vorm van componeren, waarin gevoelsontladingen maar matigjes plaatsvinden. Beethoven is de eerste die deze gevoelsontlading, aanvankelijk wat voorzichtig, in toenemende mate in de uitvoering van zijn werken een rol wilde laten spelen. Deze behoefte is terug te voeren op zijn karakter, dat expressief, maar ook lomp, opvliegend, twistziek genoemd kan worden. Het zijn eigenschappen, die in zijn tijd op grote weerstand stuitten. Toch is hij degene geweest, die expressiviteit in de ruimste zin van het woord een vaste plek wilde geven in de uitvoering van zijn werken. Maar daarnaast wist hij eveneens op ongeëvenaarde wijze heldere structuren in zijn muziek aan te brengen, kan hij ons tot op de dag van vandaag nog steeds bekoren met de meest prachtige melodieën, en aan de fantasie om deze op allerlei wijzen te omspelen lijkt haast geen einde te komen. Hij is degene geweest die uiteindelijk de vaak zeer ingewikkelde vormen van zijn composities prachtig heeft weten samen te smelten met de mogelijkheid tot grote expressie en grote gevoelsontlading. En daarmee is hij de meest uitgesproken componist om de Romantische Periode (19de eeuw) een aanvang te laten nemen. Deze twee prachtige sonates kunnen als schitterende voorbeelden hiervan gezien worden.
