Rosanne Philippens begon op driejarige leeftijd met viool spelen. Haar vioolspel kenmerkt zich door een perfecte techniek, een grote openheid en het streven om zich voortdurend te ontwikkelen. Door haar gedrevenheid en communicatieve instelling weet ze haar publiek mee te slepen.
In 2009 behaalde ze aan het Koninklijk Conservatorium haar diploma summa cum laude en vervolgde haar studie aan de Hans Eisler Akademie in Berlijn waar ze in 2014 haar master haalde met de hoogst mogelijke cijfers. Rosanne won het Nationaal Vioolconcours (Amsterdam Concertgebouw 2009) en het Internationale Violin Wettbewerb Freiburg (2014).

Ze werkte samen met dirigenten zoals Yannick Nézet-Séguin, Lawrence Foster en Xian Zhang en soleerde met orkesten als het Radio Filharmonisch Orkest, het Rotterdams Filharmonisch Orkest, Barcelona Symphony Orchestra, het Jerusalem Symphony Orchestra en het Filharmonisch Orkest Freiburg naast vele andere orkesten.

In het seizoen 2017/18 treedt ze op bij concerten en tournees met het Radio Filharmonisch Orkest, het Orchestra International de Genève, Het Amsterdams Sinfonietta en Het Symphonieorchester St. Gallen. Verder is ze bij het “Midsummer Music Festival” in Reykjavik en het “Voice of Music festival” in Israel uitgenodigd.
Als kamermusicus is Rosanne zeer actief. Ze speelt met musici als Guy Braunstein, Thorleif Thedeen, Amihai Grosz, Julien Quentin, Itamar Golan, Vilde Frang en Nicolas Altstaedt op festivals in Duitsland, Zwitserland, Zweden, Israel en Engeland. Op voorspraak van Janine Jansen bespeelt Rosanne de “Barrere” Stradivarius uit 1727 die haar ter beschikking is gesteld door het Elise Mathilde Fonds.

Ook heeft Rosanne veel te danken aan haar leraren, Anneke Schilt, Coosje Wijzenbeek, Vera Beths en Ulf Wallin, met wie ze nog steeds contact onderhoudt.

Communicatie kenmerkt ook het concept van de opnames van Rosanne Philippens. Eind september 2017 is bij Channel Classics haar vierde cd verschenen met Prokofjews tweede vioolconcert, de solosonate en de vijf melodieën. Na Dedications (2016), een album waar ze uitgaand van Ysaye de stukken heeft opgenomen die componisten zoals Fauré, Kreisler en Saint-Saëns aan elkaar hadden opgedragen, Myth (2015) met werken van Szymanowski en Strawinsky en Rhapsody (2013) waarin ze de dialoog tussen Ravel en Bartók geopend heeft.

“… dwars door de noten heen hoor je de persoonlijke stem van een jonge violiste met een dijk van een karakter.” −De Volkskrant, oktober 2016.