Bernard Loonen studeerde aanvankelijk vliegtuigbouw in Delft. In 1980 werd hij aangenomen bij het Koor van het Concertgebouworkest, en sindsdien heeft de muze hem niet meer losgelaten. De TH-Delft werd verruild voor het KC-Den Haag, vanwaar hij in 1988 met zijn diploma solozang de wereld introk. Die trek bracht hem naar naar 4 continenten met repertoire 5 eeuwen muziek uit alle genres en bezettingen waarin zang een rol speelt (lees meer: www.bernardloonen.org). De luisteraar in hem hoort graag niet-vocale muziek: omnivoor van bijna alles sinds Monteverdi. Voor de uitvoerder in hem geldt: veel Mozart, Bach en Britten. Nikolaus Harnoncourt is een grote inspiratiebron, maar ook Ella Fitzgerald en Tony Bennett, al evenzeer als Fischer-Dieskau en Peter Pears. Hij neigt naar de denkwijze dat als vroeger niet àlles beter was, er toch meer te koesteren valt dan vandaag de dag het geval is. Voorts is hij van mening Bach naar Afrika moet, en zet zich daarvoor in via de stichting Classical Futures. (www.classicalfutures.org)