Het Old Burgerweeshuis is een initiatief, bedoeld voor de zorg voor wezen en ouderen, dat al teruggaat tot de 16de eeuw. Sinds in 1534 Auck Peters begonnen is met de opvang van wezen, en via haar erfenis de eerste aanzet is gegeven voor de oprichting van een weeshuis, heeft de zorg voor wezen een enorme ontwikkeling doorgemaakt.

Als instituut bestaat het weeshuis niet meer. In 1982 is de laatste wees uitgeschreven. Er worden geen weeskinderen meer opgevangen en ook de gasthuizen voor ouden van dagen worden niet meer door het OBW onderhouden. Het OBW Leeuwarden anno nu houdt zich onder andere bezig met het verlenen van subsidies aan initiatieven gericht op jeugd en ouderenzorg. Hierbij gaat het voornamelijk om activiteiten in Friesland op sociaal, maatschappelijk en cultureel gebied.

Geschiedenis van het Old Burgerweeshuis
In 1534 trok Auck Peters, zelf kinderloos, zich het lot aan van de vele weeskinderen in Leeuwarden en omgeving en stelde de “fundatiebrief”op van het Old Burger Weeshuis. In deze brief (testament) werd zeer zorgvuldig omschreven wie in aanmerking kwamen voor opvang. In eerste instantie kinderen van haar eigen bloed, vervolgens kinderen van de burgers van Leeuwarden, tenslotte anderen “dar vader noch mueder hebben”. Heel duidelijk werd omschreven hoe de zorg voor de kinderen eruit moest zien en de rol die de voogdij daarbij heeft. Een binnenmoeder en –vader zorgden voor de dagelijkse opvang van de kinderen. In eerste instantie wees Auck Peters vier voogden aan die moesten zorgen dat het testament werd nageleefd. Deze voogdij draagt nog steeds zorg voor de nalatenschap. Een groot deel van het OBW-archief is te vinden in het Historisch Centrum Leeuwarden, www.gemeentearchief.nl. De geschiedenis van het OBW is nauw verweven met het nieuwe stadsweeshuis en is in diverse boeken beschreven, waarin met name de geschiedschrijving van Wopke Eekhoff uit de negentiende eeuw een uitgebreid naslagwerk is.